آزمایشات تخصصی عسل
آزمایشات شیمیایی:
بررسی مواد معدنی و فلزات سنگین
وجود مواد معدنی و فلزات سنگین در عسل از جنبههای مهم کیفیت و سلامت آن است. عسل بهطور طبیعی حاوی مواد معدنی است.
تعیین رطوبت
اندازه گیری میزان آب موجود در عسل، که باید کمتر از 20 درصد باشد. رطوبت بالا در عسل ممکن است نشان دهنده تقلب یا فساد باشد.
pH و اسیدیته
عسل یک ماده غذایی طبیعی است که معمولا اسیدی است و دارای pH بین 3.4 تا 6 است. افزایش اسیدیته می تواند نشانه تخمیر باشد.
نسبت قندها
بررسی نسبت قندهای طبیعی یعنی فروکتوز و گلوکز در عسل برای اطمینان از خالص بودن آن است که بیانگر کیفیت عسل است.
آزمایش HMF
دیاستاز یعنی آنزیم طبیعی در عسل نشان دهنده تازه بودن عسل است. HMF با گذشت زمان یا حرارتدهی افزایش مییابد.
آزمایش ساکارز
میزان ساکارز یکی از پارامترهای رایج در تشخیص میزان کیفیت عسل است که هر چه پایین تر باشد نشانگر بهتر بودن عسل است.
آزمایشات میکروبی عسل:
بررسی اسپورهای بوتولیسم
برای اطمینان از ایمنی عسل بهویژه برای کودکان زیر یک سال، چرا که اسپورهای بوتولیسم میتوانند در دستگاه گوارش آنها رشد کنند.
آزمایش کپک و مخمر
آزمایش کپک و مخمر یکی از آزمایشهای میکروبی مهم در تعیین کیفیت بهداشتی عسل است. وجود آنها در عسل میتواند نشانهای از تخمیر یا فساد باشد.
شمارش باکتری ها
بررسی وجود باکتریهای هوازی و بیهوازی برای ارزیابی آلودگی کلی بوده و یکی از آزمایشهای پایهای برای بررسی کیفیت بهداشتی عسل است.